دلی که جز تو در آن خانه میکند دل نیست            شبیه دل بـود و غیر تکه ای گل نیست

الا ســفـیـنـۀ نـوحـم بـگـیــر دست مـرا            در این تـلاطم دریا امـیـد ساحل نیست

گـنـاه، سد رسیدن به کـوی جانان است            کسی که یاد تو باشد ز دوست غافل نیست

دلی که خانۀ مـحـبـوب می شـود دیگر            بـرای عرض ارادت به غیر مایل نیست

اگر چه لحظۀ مرگ و رحیل جانکاه است            ولی کنار تـو مردن زیاد مشـکل نیست

در این مسیر، گدایی ز درگهت شرط است            کسی که واله خال تو نیست، عاقـل نیست

« قبول خاطر کوی رضا شدن شرط است            هر آنکه شعر سراید، شبیه دعبل نیست»